นกที่อยากว่ายน้ำ
“...ถึงเป็นปลา ถ้ามีศรัทธา ก็บินได้...” ตัวอักษรของธนาคม พจนาพิทักษ์ ทำให้ฉันต้องหยุดกึก คิดทบทวน – ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะมีปลาที่ไหนอาจหาญและเข้มแข็งพอที่จะบินไปได้อย่างตลอดรอดฝั่ง แน่นอนว่าฉันไม่ใช่ปลา และฉันไม่ต้องการบินได้ ทำไมน่ะหรือ? ก็เพราะ...ฉันบินได้อยู่แล้วน่ะสิ!
ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ใช้ชีวิตในรั้วสีม่วง วารสารศาตร์และสื่อสารมวลชนปลูกฝังให้ฉันเชื่อมาตลอดว่า ‘ฉันคือนกน้อยในไร่ส้ม’ ที่สามารถมีอิสระเสรี บินไปไหนต่อไหนได้ทุกที่ ถ้าปีกของฉันแข็งแรงและมีสายใยพอ
..
..
ก้าวมาเถิดนกน้อย
พี่จะคอยสอนเจ้าบิน
ปีกยังอ่อนอาจร่วงลงดิน
แต่อย่าสิ้นความตั้งใจ
อาจจะเหนื่อยและอาจล้า
กับคำว่ากระพือปีกบิน
อาจท้อเพราะไม่เคยชิน
แต่โปรดจงยินว่าพี่จะรอ
รอนกน้อยตัวใหม่
ผูกสายใยให้สายใยยาว
ดินแดนนี้คือไร่ของเรา
ร่วมเศร้าร่วมทุกข์สุขด้วยกัน
จงภูมิใจในสีม่วง
และแหนหวงสีม่วงเราไว้
วารสารมิใช่อื่นไกล
คือดวงใจแห่งเราทุกดวง
..
..
ตอนนี้ปีกของฉันแข็งแรงพอที่จะ ‘บินเดี่ยว’ ได้แล้ว แต่นกอย่างฉันกลับมีรสนิยมที่ผิดแผกแตกต่างจากนกตัวอื่น นกอย่างฉันอยากจะว่ายน้ำ ท่องดินแดนเสรีใต้พื้นแผ่นของเหลวอันกว้างใหญ่ - ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากบิน แต่ฉันอยากให้การโบยบินเป็นงานอดิเรกมากกว่าที่จะเป็นทั้งชีวิต
เป็นนกกระจิบแต่ริจะว่ายน้ำ มันคงจะยากน่าดู ฉันไม่เชื่อว่าศรัทธาจะทำให้นกว่ายน้ำได้ เช่นเดียวกับที่ไม่เชื่อว่าศรัทธาจะทำให้ปลาบินได้ สิ่งที่ฉันเชื่อคือ การเรียนรู้และตู้เสื้อผ้าจะช่วยให้ความฝันเป็นจริงได้!
นกกระจิบอย่างฉันขอสลัดขนที่ใช้สำหรับบินเก็บเข้าตู้และขอเรียนรู้ด้วยขนเพนกวินที่อาจจะทำให้ฉันดำผุดดำว่ายได้ตามรสนิยมของตนเอง
ความตั้งใจของฉันคือ โฉบเฉี่ยวใต้ทะเลให้ได้เห็นปะการังและมวลหมู่สัตว์น้ำที่สวยที่สุดและอยู่ลึกที่สุดจนกว่าใจและปีกบางๆจะเรียกร้องให้กลับไปสูดอากาศเหนือพื้นน้ำอีกครั้ง หรืออย่างน้อยๆก็อยากพิสูจน์ให้โลกรู้ว่า ‘นกอย่างฉันว่ายน้ำได้’ กลายเป็นตำนานเล่าขานให้นกรุ่นหลังฟังต่อไป - ไม่แน่นะ ฉันอาจจะว่ายน้ำได้ในเร็ววันก็เป็นได้ ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะตอนนี้ฉันพร้อมที่จะสลัดปีกแล้วน่ะสิ...
ถ้าไม่มีฝัน ชีวิตนี้จะมีอยู่เพื่ออะไร
สวัสดี
9 Comments:
นามธรรมมากเลย อ่านแล้วปวดกบาล
"ฉันไม่เชื่อว่าศรัทธาจะทำให้นกว่ายน้ำได้ เช่นเดียวกับที่ไม่เชื่อว่าศรัทธาจะทำให้ปลาว่ายน้ำได้"
ผมก็ว่างั้นนะ ก็ปลามันว่ายน้ำได้อยู่แล้วนี่นา
อะจึ๊ยยย แก้ๆ พิมพ์ผิด
รู้แล้วว่ารู้ว่าน้องพิมพ์ผิด ชิชะๆ กวนกันเสียได้
ปล. ขอบคุณหนึ่งทีที่มองเห็น
เย้อัพแล้วๆ ของเรายังดองอยู่เลย
อืม อ่านแล้วคิดถึงหนังสือเรื่อง Jonathan Livingston: Seagull แฮะ
ขอให้ว่ายน้ำได้เหมือนปลาในเร็ววันละกัน
แต่ตอนนี้เรากำลังเป็นเหมือนเครื่องบินที่เพิ่งประกอบเสร็จ เตรียมรอถูกนำไปทดสอบบินก่อนที่จะถูกส่งขาย
ทิสิซรีพอร์ทเสร็จแล้ว( สำหรับของมหา'ลัยนะ แต่ของบริษัทยังไม่เสร็จ) พี่เซนต์อีกสองอาทิตย์นี้แล้ว ตื่นเต้นชะมัด
อยากบินไปทุกที่ ทำไมเรียกว่านกน้อยในไร่ส้ม
หรือไร่ส้ม มีขนุน แตงโม กระหล่ำปรี และสารอาหารครบทั้งห้าหมู่
กะหล่ำปลี
เด๋วไปตามอาจารย์แม่มาโบกเลยคุณ akokorov นี่
พี่ akokorov - รู้ว่าถามแบบไม่ต้องการคำตอบ แต่อยากตอบ...
ที่เรียกว่านกน้อยในไร่ส้ม ไม่ใช่เพราะมีสารอาหารครบหรือปฏิวัติได้มาแต่อย่างใด แต่มาจากเพลง "นกน้อยในไร่ส้ม" ซึ่งเป็นเพลงๆ หนึ่งที่นิสิตนักศึกษาสายนิเทศ-วารสารฯ นิยมร้องเป็นเพลงของคณะ เพื่อสื่อถึงชีวิตการเป็นนักสื่อสารมวลชนที่รักความอิสระเสรี ไม่ถูกควบคุม
ที่มาของเพลง....
อาจารย์สุรพล ชลวิไล อดีตอาจารย์ประจำคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ หยิบบทความของตุ้มทองโชคชนะ ในหนังสือใต้ฟ้าเมืองไทย ฉบับที่ 6 มีนาคม 2529 มาเขียนไว้ในหนังสือ "สายใย" ว่า ผู้แต่งเพลงนี้คือครูแห้น รัตนศาสตร์ อาจารย์สอนภาษาไทยที่ จ.ราชบุรี ภายหลังเข้ามาสอนในกรุงเทพฯ รุ่นเดียวกับครูอบ ไชยวสุ หรือฮิวเมอร์ริสต์
จากนั้นคุณตุ้มทองจึงนำไปร้องช่วงที่ไปอยู่กับเพื่อนสัตวแพทย์ชื่อสาโรจน์ ที่อรัญประเทศ ซึ่งเป็นแดนทุรกันดาร
วันหนึ่งรองอธิบดีกรมปศุสัตว์เดินทางไปตรวจราชการที่นั่น จึงจัดงานเลี้ยงขึ้น และมีการร้องรำทำเพลง ซึ่งเพลงนกน้อยในไร่ส้มเป็นหนึ่งในนั้น และได้รับความสนใจมาก จึงมีการจดเนื้อร้องไว้
ต่อมาคุณตุ้มทองเข้าทำงานที่หนังสือพิมพ์ไทยใหม่ และนำเพลงสมัยอยู่อรัญมาร้องในวงเหล้ากับนักหนังสือพิมพ์ ซึ่งปรากฏว่าเพลงนี้โดนใจไม่เบา โดยเฉพาะเนื้อร้องที่ว่า
"พวกเราสูงศักดิ์ สูงนักสูงหนา ร่อนเร่เหาไม่มีค่ำไหนนอนนั่น เราไม่หวั่นไม่หวาด รักษาเอกราชเสรี"
หรือท่อนที่ว่า "ชีวิตชะเอย สดใส เหมือนนกที่ในไร่ส้ม เราไม่ปรารมภ์ต่อสิ่งใดๆ มีกินมีใช้เป็นพอ"
จากคอลัมน์รู้ไปหมด โดยน้าชาติ หนังสือพิมพ์ข่าวสด
อย่างงี้นี่เอง
สุรพล ตุ้มทอง ครูแห้น ครูอบ สาโรจน์ อรัญประเทศ รองอธิบดีกรมปศุสัตว์ หนังสือพิมพ์ไทยใหม่
รู้ไปหมดจริงๆ
เพิ่มเติม..
เพลงนกน้อยในไร่ส้ม
พวกเราสูงศักดิ์ สูงนักสูงหนา ร่อนเร่เคหาไม่มี
ค่ำใหนนอนนั่น ไม่หวั่นเราไม่หวาด รักษาเอกราชเสรี
*เราเหล่าสกุณา ร่มไม้ใบหญ้าเราก็กล้านอน เราก็กล้านอน
บ่ห่อนเกรงภัยใดๆ ค่ำลงบันเทิงเริงใจ ฮะฮะ เริงใจ
ชีวิตชะเอยสดใส เหมือนนกที่ในไร่ส้ม
เราไม่ปรารมภ์ ต่อสิ่งใดๆ
มีกินมีใช้เป็นพอ ไม่ขอรบกวนผู้ใด
มีเงินมีทองไม่ต้องคิดอะไร ซื้อเหล้าใส่ไหไว้กิน
(ช.) กับแกล้มไม่ต้อง (ญ.) เป็นของไม่ดี (ซ้ำ 2 รอบ)
หมดเปลืองใช่ที่ ถ้ามีก็เอา
ปล. พี่เมี้ย ไรท์ดีวีดีไปแล้วสามแผ่น เรื่องที่พี่ก็รู้ว่าอะไร (บอกชื่อไปเดี๋ยวโดนเรื่องผิดลิขสิทธิ์)แต่ยังไม่ได้ไปไปรษณีย์เลย ใจเย็นๆนะพี่
ซื้อเหล้าใส่ไหไว้กิน
(ช.) กับแกล้มไม่ต้อง (ญ.) เป็นของไม่ดี
สรุป เหล้าเป็นของไม่ดี หรือว่ากลับแกล้มเป็นของไม่ดีกันเนี่ย
ไม่เคยได้ยินเลยเพลงนี้ สงสัยเด็กคณะเราหลังเขาอีกแล้ว
เรื่องดีวีดี ขอบคุณมากมายเลย แต่เราจำไม่ได้ว่าให้ที่อยู่อันไหนไปสิ้นเดือนนี้เราจะย้ายออกมาจากบ้านที่บ้านอกหลังนั้นอย่างถาวรแล้วอ่ะ เดี๋ยวส่งที่อยู่ใหม่ไปให้ละกัน
มีตั้งสามแผ่นเลยเหรอ ขอบคุณมากๆเลยนะคะน้องคิวว์
จุ๊บๆ
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home