posted by คิวว์ @ 11:22 am
ไว้อาลัยแก่บรรดาหนังสือที่จากไปไม่มีวันกลับ......ซื้อหนังสือมากมายแต่ทำไมหนังสือในชั้นช่างน้อยเหลือไอ้พวกบ้า หนังสือพวกนั้นหาซื้อไม่ได้แล้วนะเฟ้ย!!ยืมไปแล้วคืนด้วยสิ!!
ทวงสิ ไม่งั้นอย่าหวังปัญหามีอยู่ว่า ใครยืมไปวะ?
สวัสดี บังเอิญมาเจอบล็อกนี้โดยบังเอิญคุณคิวว์..มุมมองเราคล้ายกันนะ ถ้าไม่รังเกียจ ลองไปคอร์สวิปัสสนาดูมั้ยคุณอาจจะมองเห็น "จุดหมาย" ที่แท้จริงของชีวิตก็ได้http://www.thai.dhamma.org/ลองเข้าไปดูเว็บนี้ ลองสมัครไป ลองไปคอร์สนี้ดูคุณจะไม่เสียใจที่ไป...ขอรับรองด้วยเกียรติของข้าพเจ้าว่า นี่ไม่ใช่ลัทธิใดๆ หรือ พุทธพาณิชย์
มองข้างบน.....อ...เอ่อ niisan เค้าชวนข้าพเจ้าไปวิปัสนาว่ะพี่ หึหึหมายเหตุ : เพื่อความสบายใจของคนชวน ขอบอกว่าข้าพเจ้าเคยลองแล้ว
รับรองด้วยเกียรติของผู้ไม่ประสงค์จะออกนามนี่ไม่นาเชื่อถือเท่าไหร่นะ
โธ่ น่าเชื่อถือออกพี่ เราไปด้วยกันอีกซักรอบม่ะ
อ่านสองบรรทัดก็รู้แล้วเหรอครับ ว่ามุมมองคล้ายกัน และคุณคิวว์ต้องการคอร์สวิปัสสนาเชอร์ลอกโฮล์ม รึป่าวส่วนตัวไม่อ่านหนังสือเยอะขนาดต้องไปยืมคนอื่นอ่านไปห้องสมุดบ่อยพอๆกับไปสำรวจดาวอังคาร
นี่คุณ pongpongหนังสืออ่ะนะ ทั้งสารคดีและบันเทิงคดีมันมีแง่คิดมีมุมมองที่หลากหลาย ใช่ว่าอ่านกันเพียงสามรอบแล้วจะได้ความรู้หรืออรรถรสทั้งหมด ไม่เชื่อลองไปหยิบหนังสือที่วางทิ้งไว้บนหิ้งไม่ได้อ่านนานแล้วมาอ่านใหม่สิ รับรองว่าจะต้องได้ไอเดียหรือความประทับใจใหม่ๆแน่นอนและในโลกนี้มีน้อยคนนักที่จะสามารถจดจำข้อความในหนังสือได้ทุกตัวอักษร ทุกเล่ม ไม่ตกหล่นเลย หนังสือที่เราเห็นประโยชน์ หรือชื่นชมเป็นพิเศษ มันจึงต้องมาวางแหมะอยู่บนชั้นหนังสือของเรา จะได้หยิบมาอ่านได้เมื่อต้องการ ใครจะไปรู้ว่าอยู่ดีๆเกิดปิ๊งอะไรขึ้นมาได้ จะไปหยิบหนังสือมาอ่านต่อยอด ปรากฏว่า...หายไปไหนอ่ะ หมดกันแล้วก็ไม่ได้ว่าจะให้ขี้งกขี้เหนียวเก็บไว้คนเดียวไม่ให้ใครยืมนะ ของมันเห็นประโยชน์ก็ต้องอยากให้คนอื่นได้รับด้วย ต้องให้หยิบยืมกันไปเป็นธรรมดา แต่ยืมแล้วก็ต้องคืนซิ เจ้าตัวเขาก็บอกว่าหาซื้อใหม่ไม่ได้แล้ว แบบนี้เสียหายๆ
พี่เราพูดได้ถูกที่สุดโธ่พี่ปอง ก็เพราะเห็นว่าหนังสือมันดี ก็เพราะเห็นว่ามันควรจะแบ่งปัน หนังสือแทบทุกเล่มที่ซื้อมาเลยให้คนอื่นยืมไปหมด และท้ายที่สุดก็มิมีคนเอามาคืนเลยแม้แต่เล่มเดียว (ยกเว้นพี่เรา)นี่มิใช่ความโศกดอกฤา
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home
กำลังแสวงหาตามล่าตัวตนของตัวเองอยู่ คาดว่าถ้าไม่เจอคงจะต้องสร้างมันขึ้นมาเอง ช่างยากเย็นนะ ว่ามั้ย?
View my complete profile
Subscribe toPosts [Atom]
9 Comments:
ไว้อาลัยแก่บรรดาหนังสือที่จากไปไม่มีวันกลับ..
..
..
ซื้อหนังสือมากมายแต่ทำไมหนังสือในชั้นช่างน้อยเหลือ
ไอ้พวกบ้า หนังสือพวกนั้นหาซื้อไม่ได้แล้วนะเฟ้ย!!
ยืมไปแล้วคืนด้วยสิ!!
ทวงสิ ไม่งั้นอย่าหวัง
ปัญหามีอยู่ว่า ใครยืมไปวะ?
สวัสดี
บังเอิญมาเจอบล็อกนี้โดยบังเอิญ
คุณคิวว์..มุมมองเราคล้ายกันนะ
ถ้าไม่รังเกียจ ลองไปคอร์สวิปัสสนาดูมั้ย
คุณอาจจะมองเห็น "จุดหมาย" ที่แท้จริงของชีวิตก็ได้
http://www.thai.dhamma.org/
ลองเข้าไปดูเว็บนี้ ลองสมัครไป ลองไปคอร์สนี้ดู
คุณจะไม่เสียใจที่ไป...
ขอรับรองด้วยเกียรติของข้าพเจ้าว่า นี่ไม่ใช่ลัทธิใดๆ หรือ พุทธพาณิชย์
มองข้างบน.....
อ...เอ่อ niisan เค้าชวนข้าพเจ้าไปวิปัสนาว่ะพี่ หึหึ
หมายเหตุ : เพื่อความสบายใจของคนชวน ขอบอกว่าข้าพเจ้าเคยลองแล้ว
รับรองด้วยเกียรติของผู้ไม่ประสงค์จะออกนามนี่ไม่นาเชื่อถือเท่าไหร่นะ
โธ่ น่าเชื่อถือออกพี่ เราไปด้วยกันอีกซักรอบม่ะ
อ่านสองบรรทัดก็รู้แล้วเหรอครับ ว่ามุมมองคล้ายกัน และคุณคิวว์ต้องการคอร์สวิปัสสนา
เชอร์ลอกโฮล์ม รึป่าว
ส่วนตัวไม่อ่านหนังสือเยอะขนาดต้องไปยืมคนอื่นอ่าน
ไปห้องสมุดบ่อยพอๆกับไปสำรวจดาวอังคาร
นี่คุณ pongpong
หนังสืออ่ะนะ ทั้งสารคดีและบันเทิงคดีมันมีแง่คิดมีมุมมองที่หลากหลาย ใช่ว่าอ่านกันเพียงสามรอบแล้วจะได้ความรู้หรืออรรถรสทั้งหมด ไม่เชื่อลองไปหยิบหนังสือที่วางทิ้งไว้บนหิ้งไม่ได้อ่านนานแล้วมาอ่านใหม่สิ รับรองว่าจะต้องได้ไอเดียหรือความประทับใจใหม่ๆแน่นอน
และในโลกนี้มีน้อยคนนักที่จะสามารถจดจำข้อความในหนังสือได้ทุกตัวอักษร ทุกเล่ม ไม่ตกหล่นเลย หนังสือที่เราเห็นประโยชน์ หรือชื่นชมเป็นพิเศษ มันจึงต้องมาวางแหมะอยู่บนชั้นหนังสือของเรา จะได้หยิบมาอ่านได้เมื่อต้องการ ใครจะไปรู้ว่าอยู่ดีๆเกิดปิ๊งอะไรขึ้นมาได้ จะไปหยิบหนังสือมาอ่านต่อยอด ปรากฏว่า...หายไปไหนอ่ะ หมดกัน
แล้วก็ไม่ได้ว่าจะให้ขี้งกขี้เหนียวเก็บไว้คนเดียวไม่ให้ใครยืมนะ ของมันเห็นประโยชน์ก็ต้องอยากให้คนอื่นได้รับด้วย ต้องให้หยิบยืมกันไปเป็นธรรมดา แต่ยืมแล้วก็ต้องคืนซิ เจ้าตัวเขาก็บอกว่าหาซื้อใหม่ไม่ได้แล้ว แบบนี้เสียหายๆ
พี่เราพูดได้ถูกที่สุด
โธ่พี่ปอง ก็เพราะเห็นว่าหนังสือมันดี ก็เพราะเห็นว่ามันควรจะแบ่งปัน หนังสือแทบทุกเล่มที่ซื้อมาเลยให้คนอื่นยืมไปหมด และท้ายที่สุดก็มิมีคนเอามาคืนเลยแม้แต่เล่มเดียว (ยกเว้นพี่เรา)
นี่มิใช่ความโศกดอกฤา
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home