เฮียร้อยเรื่อง : เห็ดสด
เนื่องจากคราวที่แล้วมีคนถามเฮียว่า “เห็ดสด” แปลว่าอะไร
เฮียเป็นคนขี้อาย ไม่รู้จะอธิบายศัพท์ระดับชาติเช่นนี้ได้เยี่ยงไร
แต่ในเมื่อมีคนสงสัย เฮียจะเล่านิทานให้ฟัง....
.
.
.
.
.
.
.
ในยุคที่ผู้คนยังคงเชื่อถือตำรายาผีบอก ใครใครก็รู้ว่า ‘ยี่สุ่น’ เป็นคนที่เชื่อถือไม่ได้ ทุกคำที่ออกมาจากปากล้วนแล้วแต่ตะลบตะแลงหาความจริงไม่มี ความดีข้อเดียวที่ยี่สุ่นมีก็คือ ความสวย และนั่นก็เพียงพอที่จะทำให้หนุ่มหลายคนหน้ามืดตามัวมาติดพันเธอ
ยี่สุ่นใช้คำตะลบตะแลงและมารยาหลายร้อยเล่มเกวียนในการคบหากับชายหนุ่มหลายคนพร้อมกัน ไม่นานนักเมื่อชายหนุ่มเหล่านั้นรู้ความจริงก็พากันตีตัวออกห่างและป่าวประกาศถึงความปลิ้นปล้อนตอแหลของยี่สุ่น ปากต่อปากของชาวบ้านทำให้เรื่องของยี่สุ่นกระจายไปทั่วเมือง ไม่มีใครอยากคบหากับยี่สุ่นอีกต่อไป
ยี่สุ่นกลุ้มใจไม่รู้จะทำอย่างไรจึงไปบนบานศาลกล่าวขอคู่ครองต่อจอมปลวกศักดิ์สิทธิ์ท้ายหมู่บ้าน โดยให้คำสาบานว่าจะไม่ปลิ้นปล้อนตอหลดตอแหลกับใครอีก และเพื่อเป็นการแสดงความจริงใจ ยี่สุ่นได้สาบานต่อไปอีกว่า หากตนผิดคำสาบานก็ขอให้ลงโทษตนให้ผู้คนสาปแช่งตลอดไป
ด้วยความเห็นใจ จอมปลวกศักดิ์สิทธิ์จึงเนรมิตชายหนุ่มรูปงามนาม ไกร มาให้ยี่สุ่น ทั้งคู่ต่างอยู่ในศีลในธรรมครองคู่กันอย่างมีความสุขโดยยังชีพด้วยการรักษาชาวบ้านที่เจ็บไข้
ไกรมีตำรายาวิเศษที่เทพารักษ์ประจำจอมปลวกให้มา ทำให้เขาสามารถรักษาโรคได้ทุกโรคอย่างมีประสิทธิผล ในที่สุดเขาก็ถูกเรียกตัวไปเป็น หมอหลวง และได้รับพระราชทานยศเป็น หลวงโอสถพิสดารบันดาลสุข
ภายหลังจากหลวงโอสถพิสดารบันดาลสุขสิ้นลมลง ยี่สุ่นจึงได้รับมอบหมายตำแหน่ง หมอหลวง กลายเป็น ท้าวโอสถรักษ์พิทักษ์โรค โดยที่ยี่สุ่นเองหารู้ไม่ว่า ตำรายาวิเศษนั้นได้สลายไปพร้อมกับลมหายใจของหลวงโอสถเสียแล้ว
ยี่สุ่น หรือ ท้าวโอสถรักษ์พิทักษ์โรค ไม่รู้จะทำเยี่ยงไรจึงได้แต่จ่ายยามั่วตั้วและพูดจากลับกลอกเอาตัวรอดไปวันวัน เมื่อรักษาโรคไม่หายดังก่อน ชื่อเสียงที่สะสมมาจึงเริ่มเน่าเหม็นอีกครั้ง ท้าวโอสถรักษ์พิทักษ์โรคจำต้องซมซานบากหน้าไปพึ่งพาเทพารักษ์จอมปลวก สิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าเก่า
ด้วยความโมโหโกรธาของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ท้าวโอสถรักษ์พิทักษ์โรคไม่ทำตามคำสาบานที่เคยให้ไว้จึงไม่ยอมช่วยเหลือใดใดทั้งสิ้น ท้าวโอสถรักษ์พิทักษ์โรคได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญต่อหน้าจอมปลวกเป็นเวลาถึงเจ็ดวัน ความชื้นจากน้ำตาที่หยดลงพื้นก่อให้เกิดดอกเห็ดสีสันมากมายผุดขึ้นตรงหน้า ท้าวโอสถรักษ์พิทักษ์โรคยิ้มรื่น คิดว่า ดอกเห็ดแน่แล้วที่เทพารักษ์ประทานมาให้ตน จึงหอบเอาเห็ดสีสวยกองโตเหล่านั้นกลับไปรักษาคนป่วยไข้อีกครั้ง
เห็ดดอกแล้วดอกเล่าถูกแจกจ่ายออกไป แต่ก็ยังไม่มีผู้ใดหายจากโรค มีแต่ตายวันตายพรุ่งเพิ่มขึ้นไม่มีที่สิ้นสุด ไม่นานนักยี่สุ่นก็ถูกปลดออกจากตำแหน่งท้าวโอสถรักษ์พิทักษ์โรค กลายเป็นยี่สุ่นคนเดิมที่ชาวบ้านเกลียดชัง
อย่างไรก็ตามเมื่อยี่สุ่นสิ้นลมลงด้วยโรคตรอมใจในเวลาต่อมา เห็ดของท้าวโอสถรักษ์พิทักษ์โรค ก็ยังคงถูกชาวบ้านกล่าวขานสาปแช่งไม่มีที่สิ้นสุด เฉกเช่นเดียวกับยี่สุ่นที่ได้รับการสาปแช่งตลอดไปสมดั่งคำที่เคยสาบาน
นับแต่นั้นเป็นต้นมา เมื่อผู้คนนึกถึงคำปลิ้นปล้อน ตะตบตะแลง โกหก ตอหลด ตอแหล น่ารังเกียจ และไม่น่าคบหา ชื่อของยี่สุ่น และเห็ดท้าวโอสถรักษ์พิทักษ์โรค จึงเป็นชื่อแรกที่ทุกคนนึกถึงและเอ่ยขานตลอดไป.
10 Comments:
โห เรื่องนี้ เฮียคิดนานมั๊ยเนี่ย
ม่ายเกี๊ยวววววว!!!
เอ่อ --- จะเชื่อดีไหม?
*แปะๆๆๆๆๆๆๆ* ลื่นมากเฮีย ลื่นมาก
ว่าแต่อุตส่าเล่านิทานตั้งยาว ทำไมเฉลยคำศัพท์ตอนท้ายหละเฮีย รู้สึกเหมือนเฮียแค่อย่างเล่านิทาน
เฮียไม่น่าเล่าเลย เลยอย่างรู้ว่า "ยี่สุ่น" เนี่ย เฮียเอามาจากไหน ทำไมถึงไปพ้องกับนิยายที่ตี๋อ่าน
ผู้หญิงนี่ก็ช่างประหลาด
เฮียอุตส่าห์เล่าตอบข้อข้อใจ กลับไม่เชื่อเสียอย่างงั้น
เฮ้อ~ เฮียล่ะกลุ้ม
ปล. ชื่อยี่สุน เฮียได้มาจากวรรณกรรมโบราณเรื่องนึง ถ้าตี๋อยากรู้ก็จ่ายค่าครูมา เฮียคิดไม่แพง
แล้วชั้นควรจะเรียกแกว่าเห็ดสดดีมั้ยวะ? ไม่ได่ ไม่ได้คุณสมบัติไม่ตรง
เชื่อได้มั๊ยวะเนี่ย
แถมากอ่ะนังเฟิร์น
เพชรจ๊ะ ถ้าเธอยังเรียกเฮียด้วยคำไม่สุภาพอีกละก็ เฮียจะเริ่มแช่งแล้วนะจ๊ะ
ปล. ไอ้คนไม่ลงชื่อข้างบนนั่นใครวะ?
ถ้าแกจำชั้นไม่ได้ ชั้นก็ไม่มีอะไรจะบอกแก ไม่ใช่คนที่ถูกเชิญ ไม่ใช่คนแถวนั้น เลยไม่มีชื่อให้ลง
สำนวนแบบนี้ มีคนเดียวในโลก
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home