...

July 28, 2007

ย้ายงาน-ย้ายหอ

ไม่ได้อัพเดทเสียนาน มีหลายสิ่งที่อยากเล่า
บางเรื่องก็ลืมไปแล้ว บางเรื่องก็ไม่รู้จะเรียบเรียงยังไง
เยอะแยะมากมาย หลายสิ่ง จะลองพยายามเล่าดู
เอาเป็นว่าวันนี้จะเขียนเล่าไปเรื่อยๆ
เริ่มที่ไหน จบอย่างไร คงได้รู้ไปพร้อมๆกัน

เอาที่เรื่องงานก่อน
ตอนต้นปีเกริ่นเอาไว้ว่ากำลังจะเริ่มงานในสายธุรกิจแต่งงาน
และให้รอดูไปพร้อมกันว่าปลายปีจะยังคงทำงานสายนั้นอยู่รึเปล่า
ตอนนี้ วันที่ 28 เดือน 7 ผ่านมาได้ไม่กี่เดือน
ก็ขอป่าวประกาศว่าข้าพเจ้าคนนี้ได้ย้ายงานอีกแล้ว
บอกใครก็มีแต่คนบอกว่า ไอ้นี่เปลี่ยนงานบ่อยจริง
ยอมรับโดยดุษฎี ไม่ปฎิเสธ แล้วไงวะ เปลี่ยนงานบ่อยแล้วไง
เจ้ากอร์นบอกอิจฉาพี่ว่ะเปลี่ยนงานง่ายดี
คนอื่นเค้าอยากออกจากงานแต่ไม่กล้าออกถมเถ
เออ เรื่องของพวกมัน ปรัชญาการดำเนินชีวิตของใครของมัน
อีกอย่างชั้นก็ไม่ได้หางานได้ง่ายขนาดนั้น รู้ไว้ด้วย!

ถามว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ ก็ตอบได้เต็มปากเต็มคำว่าเป็นครีเอทีฟงานอีเว้น
ทำมาครบ 22 วันพอดิบพอดี
ไม่ต้องเป็นห่วงว่าจะเปลี่ยนงานอีกมั้ย
ตอบได้เต็มปากเต็มคำอีกเช่นกันว่า
จะเปลี่ยนงานอีกในไม่กี่เร็ววันนี้ล่ะ
ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละน้อง


วันแรกที่ไปทำงานที่นี่ ทีมงานที่ออฟฟิตถูกไล่ออกไปหนึ่งคน
เช้าวันต่อมาทีมงานที่เหลือเดินมาบอกว่า "พวกหนูจะลาออกแล้วนะพี่"
ซวยสิกู อะไรกันนี่ ชั้นเพิ่งมาทำงานได้สองวันเองนะเว่ย มันเกิดอะไรขึ้นนนนน
ช่างแม่งมัน เล่าข้ามช็อตไป เพราะขี้เกียจอธิบายเหตุผล
สรุปว่าวันนี้ทุกคน (ยกเว้นน้องเกมที่ออกไปตั้งแต่วันแรก) ก็ยังทำงานกันดีอยู่
เพียงแต่ว่าวันที่ 23 เดือนหน้าก็จะไม่มาทำงานอย่างเป็นทางการแล้ว
เหลือแค่ไอ้นัทกับเราที่ต้องเผชิญชะตากรรมต่อไป
พูดถึงไอ้นัท มันก็คงทำอีกไม่นานหรอก
อย่างมากก็แค่ทำจนจบงานเซ็นทรัล รัตนาธิเบศร์
ปล่อยมันไปตามทางของมัน
แค่ที่มันยังมาทำงานเพราะต้องการช่วยงานเราก็ดีถมเถแล้ว
ขอบใจแกว่ะ

ส่วนเราก็ยังไม่รู้ลูกผีลูกคน
ทุกวันนี้พยายามทำตัวชิลล์ๆ หาความสุขไปวันๆ
มีคนบอกว่า ความทุกข์ 95% มาจากอดีตและอนาคต
มีเพียง 5% เท่านั้นที่มาจากปัจจุบัน
เราพยายามเชื่อและปฏิบัติอยู่

ช่วงนี้ก็เริ่มมองหางานใหม่
ได้ก็ไป ไม่ได้ก็ไม่รู้ว่ะ
แต่ก็ไม่แน่นะ อาจจะอยู่ที่นี่ไปก่อนก็ได้
เพราะเท่าที่ดูเจ้านายก็ไม่ค่อยกล้าหือกับเราซักเท่าไหร่
ไม่รู้เพราะเอาใจกลัวลาออก หรืออะไร ช่างแม่งเหอะ
อย่ามาทำเรื่องมากกับเราละกัน

ตอนนี้รับหน้าที่เป็นกันชนให้กับทีมงาน
เพราะคุยกับเจ้านายรู้เรื่องที่สุด หรือย่างน้อยคุยอะไรกับเจ้านายก็ไม่เคยโดนด่า
มีอำนาจการต่อรอง ดี แบบนี้แหละดีแล้ว
มันคงเป็นหน้าที่ที่ต้องทำแหละ และก็ไม่ได้นักหนาอะไร
ว่ากันว่า อำนาจ มักมาพร้อมกับความรับผิดชอบ
เป็นเฮดครีเอทีพต้องทำใจยอมรับ
เอาเข้าจริง รู้สึกว่าตัวเองเป็นเฮด แต่ไม่ได้เป็นครีเอทีฟเลยซักนิด
เพราะมัวแต่เมนเนจงานให้ทีมงานจนไม่ค่อยมีเวลาคิดงานของตัวเอง
เจ้านายบอกว่า ให้พยายามเอางานออกจากตัวเอง จะได้มีเวลาคิดเยอะๆ
เออ พูดออกมาได้ไม่รู้เร้อว่า เวลาที่เราเอาหูฟังใส่หูน่ะ
เราพยายามหลีกเลี่ยงการสนทนาด้วย
จะคิดงานว๊อยยย เข้าใจมั้ยยยย


เมื่อวานมีความสุขดี
ถึงแม้จะทำพรีเซนต์ไปเสนอลูกค้าได้อย่างมึนๆ แต่ก็รอดมาได้ด้วยดี
ที่สำคัญ วันนี้วันเสาร์ ไม่ต้องทำโอที อาทิตย์ก็หยุด วันจันทร์ก็หยุด
หวังว่าคงไม่มีใครโทรมาตามตัวไปทำงานหรอกนะ
อย่าเลย ไม่ต้องโทรมาตามตัวหรอก
เพราะถึงยังไงๆ พรุ่งนี้ก็จะโทรไปถามความคืบหน้าของงาน
และนั่งเขียนสคริปต์ และอื่นๆให้อยู่ดี
เวิร์คแอทโฮม สบายใจกว่าว่างั้น


พรุ่งนี้มีเรื่องให้ทำอีกหนึ่งเรื่องนั่นคือ ย้ายหอ
หลังจากอยู่ทองหล่อได้เกือบครึ่งปีก็ต้องระเห็ดอีกแล้ว
พรุ่งนี้จะย้ายมาอยู่หอแถวๆอนุเสาวรีย์ชัยกับเจ้าคีนและเจ้าอีฟ
ชินกับการอยู่คนเดียวมานาน คงต้องปรับตัวกับการมีรูมเมทอีกพักใหญ่
อย่างน้อยก็เรื่องความเป็นระเบียบเรียบร้อยของห้อง
เอาเหอะ ทุกอย่างมันก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนทั้งนั้น
เออ พรุ่งนี้ย้ายหอ พี่บุ๊คจะลืมรึยังนี่ว่าเรานัดกันไว้
เจ้านัทอีก ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้มันจะมีเดทกับเพื่อนชาวอเมริกันอะไรนั่นรึเปล่า
ได้แต่ภาวนาว่าให้จำได้และว่างมาช่วยขนของเหอะ
พรุ่งนี้อีฟต้องไปทำโอที่บริษัท
คีนก็กลับบ้านไปแล้ว
ถ้าเหลือแต่เรากับพี่กิมสองคน คงโดนตู้ทับตายอนาจกันแน่
พรุ่งนี้เช้าต้องโทรไปสำทับอีกที หวังว่าคงไม่ลืมโทรหรอกนะ

ไปเปิดบัญชีธนาคารนครหลวงไทยมา เพราะต้องเอาเงินเดือนเข้า
ก็ไปกับเจ้านัทสองคนนี่แหละ ใกล้ๆออฟฟิต เดินไปประมาณห้าสิบเมตรก็ถึง
ทำตามกระบวนการทุกอย่าง เซ็นต์เอกสารไปสองสามใบ
ของเจ้านัทไม่มีปัญหาอะไร
พอถึงตาเรา มีปัญหาซะอย่างงั้น
เจ้าหน้าที่บอกว่าลายเซ็นต์ของเราในเอกสารแต่ละใบไม่เหมือนกันซักอัน
ต้องขีดฆ่า และเอาอันใดอันหนึ่งมานั่งลอกให้เหมือนกันทุกแผ่น
เออ เว่ย เพิ่งเคยเจอ ต้องมานั่งลอกลายเซนต์ของตัวเอง
ไม่ใช่อะไรหรอก คงเพราะวันนั้นเจ้าแม่กาลีเข้าสิงตั้งแต่เช้า
ทีมงานทุกคนบอก ดูดุๆตั้งแต่เช้า พร้อมชนกับทุกเรื่อง
ส่วนเจ้านัทชอบอกชอบใจ บอกมันดี พูดจาดุดันกระแทกกระทั้นดี
คงเพราะอารมณ์ดุดันเลยทำให้ลายเซนต์ดุดันตามไปด้วย
ผลเลยปรากฎว่าต้องมานั่งใจเย็น ทำให้ลายเซนต์ของตัวเองเป็นเวอร์ชั่นปกติ
คนนอนน้อย ทำงานหนัก ถูกกดดันด้วยเวลา และงานก็เป็นแบบนี้แหละ
เอ หรือคนอื่นเค้าไม่เป็นกัน

นี่ซังโทรมาพอดี ถามเวลานัดพรุ่งนี้
เลยบอกไปว่าบ่ายสองตามที่คุยไว้กับพี่กิมเมื่อบ่าย
สบายใจไปหนึ่งคนว่าไม่ลืมกัน
ส่วนเจ้านัทคงต้องโทรถามพรุ่งนี้เช้าอีกที


ลืมแล้ว ไม่รู้ว่าจะเล่าอะไรต่อ ไว้คิดออกจะมาอีดิทเพิ่มเติมละกัน
จบมันห้วนๆแบบนี้แหละ

สวัสดี

Labels: ,

2 Comments:

Anonymous Anonymous said...

ช่างเป็นชีวิตที่โลดโผนดีแท้คิวว์เอ้ย.....คราวนี้ก็อย่าให้มันเร็วนักล่ะ....ซักปีแล้วค่อยย้ายนะ....

Sat Jul 28, 10:02:00 pm  
Blogger Murz said...

ไม่ได้อ่านนาน อรู้สึกคิดถึงขึ้น
วันก่อนโทรไป ได้คุยนิดเดียว (ขอบคุณที่เล่าพล๊อตเกมให้ฟัง กำลังพยายามเล่นอยู่) ยังไม่หายคิดถึง
บ่นเรื่องทำงานกับพี่ได้นะน้อง รับรองฟังอย่างเดียว ไม่ขัด ไม่ยุ :)
เรื่องลายเซ็นต์เคนโดนเหมือนกัน ตอนนั้นจะปิดบัญชี เจ้าหน้าที่คงพยายามหาทุกวิถีทางไม่ให้ปิด
... แล้วอัพอีกบ้างเน้อ

Sat Jul 28, 11:07:00 pm  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home