...

September 22, 2007

ซักวันเราจะโต

เพิ่งตระหนักได้เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาว่าต้องรีบโตเป็นผู้ใหญ่เสียแล้ว
ไม่ใช่ด้วยเหตุผลอื่นใด นอกเสียจากว่ามีความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่รออยู่เบื้องหน้าในอีกสี่ปีอันใกล้นี้

น้องเจ้านาย เป็นลูกของพี่ตุ้งน้องสาวของพี่เชรษฐ์ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเราซึ่งพี่เชรษฐ์ได้เลี้ยงดูมาแต่อ้อนแต่ออกด้วยเหตุบางประการ
หลานของเราคนนี้เป็นเด็กเลี้ยงง่าย ขี้อ้อน น่ารัก และมีเหตุผลเกินเด็กจึงทำให้เข้ากับเราได้ดีจนน่าเหลือเชื่อเลยทีเดียว
ด้วยเหตุผลที่สามารถเข้ากับหลานได้ดีเป็นพิเศษ รวมถึงเหตุผลหลักที่ญาติฝ่ายแม่ทุกคนรู้กันดีว่า เราจะไม่แต่งงาน ทุกคนเลยฝากฝังให้เราเป็นคนเลี้ยงหลานชายวัยแปดขวบคนนี้ โดยให้เหตุผลที่ฟังดูดีว่า เชื่อใจว่าเราสามารถเลี้ยงหลานให้เป็นทั้งคนเก่งและคนดีได้ ซึ่งเราก็ไม่ขัดข้องที่ความรับผิดชอบเรื่องนี้แต่ประการใด ไม่ใช่ด้วยเหตุผลที่ถูกอวย แต่เป็นเพราะเรารักหลานคนนี้มากในระดับที่อาจเรียกได้ว่ารักเหมือนลูกในไส้ แม้ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง

ครั้งแรกที่ถูก ‘ฝากฝัง’ นั้น น้องนายยังเป็นเด็กขี้อ้อนตัวเล็กๆอายุเพียงเจ็ดขวบเท่านั้น
ทุกคนจึงตกลงกันว่า ควรรอให้น้องนายโตพอที่จะแยกออกมาอยู่ในความรับผิดชอบของเราตามลำพังเสียก่อน นั่นก็คือซักอายุประมาณสิบสองขวบ ซึ่งก็ทำให้เรารู้สึกว่า อีกยาวไกลเหลือเกินยังมีเวลาอีกเหลือเฟือที่จะจัดการอะไร อะไรให้ลงตัวเสียก่อน...

วันเสาร์ที่ผ่านมาได้รับเชิญให้ไปช่วยจัดการงานทำบุญเลี้ยงพระขึ้นบ้านใหม่ของตาทิวา น้องชายของตาแท้ๆของเราแถวโชคชัยสี่ เราก็ถูกถวงถามถึงเรื่องความรับผิดชอบนี้อีกครั้ง
พอมานั่งนึกๆดูแล้ว เฮ้ยย! เหลืออีกไม่กี่ปีเองนี่หว่า เพิ่งตระหนักได้อย่างแรงว่าเหลือเวลาอีกแค่สี่ปี! และสี่ปีในความคิดของเราก็ช่างน้อยนิดเสียเหลือเกิน
อีกเพียงแค่สี่ปีก็จะมีเด็กชายตัวน้อยๆที่คงจะโตขึ้นไม่น้อยและอยู่ในช่วงวัยหัวเลี้ยวหัวต่อมาอยู่ในความรับผิดชอบดูแล เป็นเหมือนลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ต้องคอยอบรมบ่มเพาะให้เติบโตขึ้นเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งให้ได้

เมื่อรู้สึกตัวว่าอีกเหลือเวลาให้เถลไถลเล่นอีกแค่สี่ปี เราก็แอบกังวลอยู่หน่อยๆ ไม่ใช่สิ ไม่หน่อย แต่เป็นความกังวลมากทีเดียวเลยล่ะ
จากเป็นคนที่เคยคิดว่า ตัวเองเป็นคนประเภทไม่มีความฝัน ไม่มีสิ่งที่อยากปกป้อง แค่อยู่ด้วยกำลังของตัวเองอย่างอิสระก็เพียงพอแล้ว กลับกลายเป็นตรงข้าม โลกหมุนกลับตาลปัดไปหมด
ตอนนี้เลยต้องมานั่งวางแผนอนาคต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พักอาศัย รายได้ หรือจะเป็นเรื่องการเตรียมมองหาโรงเรียนให้หลาน ไม่รู้สิ โดนความรักบังตาซะแล้วล่ะมั้งเรา...

ต้นปีหน้าได้ข่าวว่าพี่เชรษฐ์จะแต่งงาน ลุงเชรษฐ์ของน้องนายก็จะมีภาระให้ต้องรับผิดชอบมากขึ้น เราได้แต่หวังว่าสำหรับหลานแล้วคงไม่มีอะไรเปลี่ยนไปในความรู้สึก แม้ผู้หญิงของพี่เชรษฐ์จะเป็นคนดีน่ารักแค่ไหน แต่เราก็ยังอดห่วงหลานไม่ได้ ก็แหงล่ะ น้องนายเป็นประเภทเข้ากับคนยากนี่นะ โดยเฉพาะผู้ใหญ่ด้วยแล้วไม่รู้เลยว่าผลจะเป็นยังไง
เอาเป็นว่าเราคงจะต้องรีบเตรียมความพร้อมเพื่อรองรับการเปลี่ยนแปลงไว้เป็นแผนสำรอง นั่นคงดีที่สุด เราคิดว่านะ...




Lisa Ono/Tom Walker

Album Jambalaya - Bossa Americana


First time I saw my son, I knew I was in love

Because he was the gift I got from somewhere up above


O wow, o yes, o joy, such joy right here in my arms

He looks at me, I can see he's showing all his charms


Can't remember what I did before I saw his face

But now he's here and I can feel his amazing grace


Watching him play somehow, reminds me of myself

Once upon a different time when I was someone else


O me, o my, I feel so high every single day

O yes, ole my lord yea yea watching my son play


First time he walk it was a step into a chance

I took his hand and then we started life's dance


The first dance was so fine that I never will forget

He held my hand so tightly that I haven't stopped dancing yet


My love, my boy, my son, my joy always keep your glowand

And now that love will be with you wherever you may go


And if something should fall apart somewhere down the line

Just tell me all about it and I will make it fine


I traveled many roads before but somehow they were wrong

And sometime we find that life is just a simple song


Even the saddest songs have a human face

I will always keep my son in love's magic place

Labels:

6 Comments:

Blogger คิวว์ said...

เลี้ยงให้เป็นเกย์ซะดีมั้ยนะ

lol ล้อเล่นน่า

Sun Sept 23, 01:55:00 am  
Blogger Murz said...

อ่านแล้วเหมือนกับตั้งท้องสี่ปี รอให้ลูกคลอดออกมา กังวลว่าจะทำไงดี

Sun Sept 23, 01:58:00 pm  
Blogger คิวว์ said...

ก็อารมณ์ประมาณนั้นแหละพี่ส้ม -'-

Sun Sept 23, 06:53:00 pm  
Anonymous Anonymous said...

โห ไม่ได้เข้ามาซะนานเลยบลอกนี้ เพราะชีวิตวุ่นวายมหศาล นอนหลับไม่เป็นเวลา จะนอนก็นอนไม่สนิท ไม่มีความสงบใส่จิตใจในทุกกรณี เนื่องด้วยงานรุมซะแทบจะแต่งกับงานอยู่แล้ว (ไม่มีผู้ชายมาหลงผิด ดิชั้นแต่งกับงานก็ได้ ฮ่าๆๆ) เห็นได้จาก บลอกตัวเองเมียะก็ไม่มีเวลาอัพเหมือนกัน เรื่องอ่านบลอกคนอื่นยิ่งไม่ต้องพูดถึงไม่ได้อยู่ในสมองเลย

หายไปนาน เข้ามาอีกที มีทั้งเปลี่ยนงาน (อีกแล้วรึ... ไม่ใช่อะไร อิจฉาอยากเปลี่ยนบ้าง แต่เปลี่ยนแล้วได้โดนตัดพ่อตัดลูกแน่เลย)มีทั้ง ย้ายบ้าน( มีรูมเมทแล้ว รู้สึกแปลกๆอ่ะจิ) แล้วมาตอนนี้ก็จะมีลูกอีกหล่ะ

อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่า อืม การเป็นผู้ใหญ่ที่ต้องรับผิดชอบนู่นนี่นั่น ทั้งหลายแหล่นี่มัน ยากบัดซบจริงๆ เนอะ

ตอนนี้นั่งนึกทุกวัน ว่าคิดถึงสมัยเรียน ไม่ต้องคิดไรมาก ว่างเมื่อไหร่เป็นเที่ยว ( ตอนนี้ นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นเครียด) บางครั้งถ้าหยุดเวลาหรือยืดเวลาช่วงที่มีความสุขมากๆไว้ได้ก็คงจะดีไม่น้อยเลยทีเดียว ว่ามั๊ย

มีเพื่อนเราแต่ก่อนก็ทำพวกงาน อีเวนท์เหมือนกันนะ แต่ทำที่เซนทรัลเลย ของน้องคิวว์นี่ทำที่บริษัทรับจัดอีเวนท์หรือทำกับห้างหล่ะ ตอนนี้เพื่อนเราก็หนีชีวิตวุ่นวายไปเรียนต่อเรียบร้อยแล้น (มันบอกข้อดี คือได้เจอดาราเยอะ แค่นั้นแหละ ที่เหลือ ไม่ไหว เหนื่อยเกิน)

Fri Sept 28, 11:37:00 pm  
Blogger BozzaNova said...

เฮ้ย เจ๋งว่ะคิวว์

ไม่รู้ดิ แต่เจ๋งดี
มีเป้าหมาย ที่ความต้องการ มีหลักชัยที่ต้องไปให้ถึง

ขอให้สุขภาพแข็งแรงดีทั้งกายและใจ
พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อตัวเองและน้องเจ้านาย

เดี๋ยวกลับไปพาไปเจอลูกสาวคนนี้ของคิวว์หน่อยนะ
:P

Sat Sept 29, 06:18:00 am  
Blogger คิวว์ said...

ลูกชายพี่ ลูกชาย
ไม่ให้จีบนะ:p

Mon Oct 01, 09:26:00 am  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home