นกที่อยากว่ายน้ำ

“...ถึงเป็นปลา ถ้ามีศรัทธา ก็บินได้...” ตัวอักษรของธนาคม พจนาพิทักษ์ ทำให้ฉันต้องหยุดกึก คิดทบทวน – ฉันไม่เชื่อหรอกว่าจะมีปลาที่ไหนอาจหาญและเข้มแข็งพอที่จะบินไปได้อย่างตลอดรอดฝั่ง แน่นอนว่าฉันไม่ใช่ปลา และฉันไม่ต้องการบินได้ ทำไมน่ะหรือ? ก็เพราะ...ฉันบินได้อยู่แล้วน่ะสิ!

ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ใช้ชีวิตในรั้วสีม่วง วารสารศาตร์และสื่อสารมวลชนปลูกฝังให้ฉันเชื่อมาตลอดว่า ‘ฉันคือนกน้อยในไร่ส้ม’ ที่สามารถมีอิสระเสรี บินไปไหนต่อไหนได้ทุกที่ ถ้าปีกของฉันแข็งแรงและมีสายใยพอ

..
..
ก้าวมาเถิดนกน้อย
พี่จะคอยสอนเจ้าบิน
ปีกยังอ่อนอาจร่วงลงดิน
แต่อย่าสิ้นความตั้งใจ
อาจจะเหนื่อยและอาจล้า
กับคำว่ากระพือปีกบิน
อาจท้อเพราะไม่เคยชิน
แต่โปรดจงยินว่าพี่จะรอ
รอนกน้อยตัวใหม่
ผูกสายใยให้สายใยยาว
ดินแดนนี้คือไร่ของเรา
ร่วมเศร้าร่วมทุกข์สุขด้วยกัน
จงภูมิใจในสีม่วง
และแหนหวงสีม่วงเราไว้
วารสารมิใช่อื่นไกล
คือดวงใจแห่งเราทุกดวง
..
..

ตอนนี้ปีกของฉันแข็งแรงพอที่จะ ‘บินเดี่ยว’ ได้แล้ว แต่นกอย่างฉันกลับมีรสนิยมที่ผิดแผกแตกต่างจากนกตัวอื่น นกอย่างฉันอยากจะว่ายน้ำ ท่องดินแดนเสรีใต้พื้นแผ่นของเหลวอันกว้างใหญ่ - ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากบิน แต่ฉันอยากให้การโบยบินเป็นงานอดิเรกมากกว่าที่จะเป็นทั้งชีวิต

เป็นนกกระจิบแต่ริจะว่ายน้ำ มันคงจะยากน่าดู ฉันไม่เชื่อว่าศรัทธาจะทำให้นกว่ายน้ำได้ เช่นเดียวกับที่ไม่เชื่อว่าศรัทธาจะทำให้ปลาบินได้ สิ่งที่ฉันเชื่อคือ การเรียนรู้และตู้เสื้อผ้าจะช่วยให้ความฝันเป็นจริงได้!

นกกระจิบอย่างฉันขอสลัดขนที่ใช้สำหรับบินเก็บเข้าตู้และขอเรียนรู้ด้วยขนเพนกวินที่อาจจะทำให้ฉันดำผุดดำว่ายได้ตามรสนิยมของตนเอง

ความตั้งใจของฉันคือ โฉบเฉี่ยวใต้ทะเลให้ได้เห็นปะการังและมวลหมู่สัตว์น้ำที่สวยที่สุดและอยู่ลึกที่สุดจนกว่าใจและปีกบางๆจะเรียกร้องให้กลับไปสูดอากาศเหนือพื้นน้ำอีกครั้ง หรืออย่างน้อยๆก็อยากพิสูจน์ให้โลกรู้ว่า ‘นกอย่างฉันว่ายน้ำได้’ กลายเป็นตำนานเล่าขานให้นกรุ่นหลังฟังต่อไป - ไม่แน่นะ ฉันอาจจะว่ายน้ำได้ในเร็ววันก็เป็นได้ ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะตอนนี้ฉันพร้อมที่จะสลัดปีกแล้วน่ะสิ...



ถ้าไม่มีฝัน ชีวิตนี้จะมีอยู่เพื่ออะไร
สวัสดี